Welkema (uitgesproken als "wel kemue") is een dorp in de bergen van de baai links van de Zee der Stenen. Er wonen hier naar schatting 150 – 200 gezinnen. Het zal u niet moeilijk vallen hier spelende kinderen te vinden. De kinderen zijn verdeeld over sociale centra en clubs. Ze zijn vriendelijk en coöperatief. Traditionele activiteiten zijn nog steeds erg belangrijk onder hen. Slechts twee procent van de mensen in het dorp is jonger dan twintig jaar. De meerderheid is tussen 18 en 26 jaar. De vrouwen zijn zeer bekwaam en artistiek. Kinderen onder de zes zijn bijzonder getalenteerd omdat ze extra aandacht nodig hebben. Ik heb zelf drie kleine kinderen, 18 maanden, 11 jaar en 4 jaar oud en ik leid ze met veel plezier. Welkema is maar een veertig woorden tellend dorp.
Welkema is om vele redenen interessant. Het was de plaats waar ik besloot mij te vestigen in mijn eerste huis. Ik heb elk van mijn kinderen in een ander land bij mij logeren. Zij zijn allemaal in het land van hun vader – Nederland – naar school geweest en spreken Nederlands. Ik heb de grote familie van mijn vader en de kleine familie van mijn vader.
Degenen die mij in de loop der jaren persoonlijk hebben gezien, kennen het verschil tussen 'mijn' kinderen en 'mijn' broers en zussen. Daarnaast weet ik al heel lang dat mijn zus niet mijn biologische kind is en kunstmatig is geïnsemineerd door mijn man toen hij pas 18 was. Een paar jaar geleden ging mijn zus met haar moeder in de Verenigde Staten wonen, terwijl ik met mijn vader in DolterFeedel in Nederland verbleef. Ik kwam daar heel hard achter – heel hard als je je laatste kind moet afstaan om in de behoeften van je laatste 'echte kind' (mijn zus) te voorzien. Ik kan zeggen dat het heel pijnlijk voor me was toen ik haar naar het buitenland zag vertrekken. Je ziet dat 'mijn' kinderen zo verschillend zijn van 'mijn' broers en zussen. Als je op een geïsoleerde plek aankomt nadat je alle kinderen jarenlang samen in één gezin hebt gehad, worden de kinderen die je samen had zo verschillend – zelfs vanaf die allereerste ontmoeting toen je ze voor het eerst samen mee uit nam.
Als je wilt zien hoe het met je kinderen is, maak dan eens een wandeling in het 'Familiepark Welkema'. Hoe omschrijft u het park? Is het een park of een veld? Een veld, de basisvorm van een kavel, is zo vlak en zo glad. Er zijn geen bomen dus het voelt aan als een heuvel. Er is een ronde, schone, goed georganiseerde speelplaats – een aangename plek voor de kinderen om te spelen. Een piepklein parkje aan een kant van me past goed bij mijn behoeften. Het 'bos' in de buurt van de houten speelplaats is perfect in balans en veilig. Er zijn geen rotsen of kiezels of overal rotsen en kiezels. Er is overal gras – niet te dun en niet te dik. Het wordt gemaaid, bewaterd en – er lijkt nooit een moment te zijn dat het regent. De bomen zijn erg hoog en daarom worden er borstelhekken gebruikt om ze gesnoeid en netjes te houden. Er zijn geen grote gebouwen achter de speelstructuur – geen hoge hekken. De kinderen hebben hun eigen voertuigen en zijn alleen in hun eigen omgeving waar geen andere mensen zijn. Alleen de 'grote' mensen mogen in het park – er is geen ruimte voor hen om rond te rennen. Mijn drie kleine neefjes en nichtjes zijn heel rustig en gemakkelijk te vinden. Anderen zijn te luidruchtig en het is vaak een genoegen hen rustig te zien spelen op en onder een boom of in de schaduw van een grote boom. Men kan de kinderen horen lachen. Er zijn er maar heel weinig die zingen, maar zij zijn heel stil en wij horen hen niet. Er is een muziekhoek waar gezongen wordt op de muziek – soms kan meer dan één zanger tegelijk zingen. Soms zijn er ook dieren in de buurt – iets wat een glimlach oplevert – of een kreet van protest! Alleen de volwassenen mogen naar buiten, maar binnen een paar minuten zijn ze hun post ontgroeid.
Enkele vragen die ik ze stel zijn:
– Wat wil je eten? Wat wil je eten? – Waar wil je naar toe? – Met wie wil je spelen? – Hoe wil je spelen? – Welke spelletjes ga je spelen – matten of wat moet je spelen om moeders te maken? – Kun je hier spelen? – Wanneer is het tijd om naar bed te gaan? Wat is je slaaptijd? Hoe doe je een dutje? – Doel van je dag – zijn er momenten van verveling? – Wat is het volgende? Welk speelgoed wil je doen? Waar wil je naar kijken? Spidermanner Heb je behoefte om te spelen? – Slapen? Waar ga je slapen? Welke spelletjes wil je spelen?
Het is niet erg belangrijk voor hen om spelletjes te spelen als activiteit of om te lachen. Anders worden ze zo koud en te verveeld en de- ware.